FTSRSFSS-VST
Alan Tijseling (1967), horecaondernemer met een vlotte pen.
“Als je alles alleen voor het geld doet, wordt je wereld klein en bekrompen.”
Alan Tijseling verdient de kost als tekstschrijver. Naast zijn werk is hij vrijwilliger bij Stichting De Haagse Soepbus. Hij beheert de website, schrijft de populaire online rubriek ‘Een bakje soep met’ en post drie keer per week een bericht op LinkedIn. Ook organiseert hij mede de evenementen en is hij plaatsvervangend coördinator. Bij dit werk komen alle aspecten samen waar hij de afgelopen 30 jaar goed in werd en vooral veel plezier uit haalde: horeca en schrijven. “Het is bijna jammer dat ik naast mijn vrijwilligerswerk nog gewoon moet werken om geld te verdienen, zo leuk vind ik het.”
Den Haag
Alan groeide op in het Friese Tytsjerksteradiel. Via allerlei omzwervingen komt hij in 2017 in Den Haag terecht. Momenteel woont hij in Waldeck in een aangepaste woning. Hij voelt zich thuis in zowel het rauwe als het deftige van deze stad: “Den Haag heeft een sfeer die wel bij mij past. Hier kom je overal andere mensen tegen.”
Talent
Al op jonge leeftijd werd Alans schrijftalent opgemerkt door zijn schoolmeester. Een opstel kwam via hem terecht in de Nieuwe Dokkumer Courant. Zijn studie aan de Academie voor Journalistiek in Kampen rondde hij echter niet af vanwege een andere passie: werken in de horeca.
Suriname
Met zijn toenmalige vriendin belandde hij in 1998 in Suriname, waar hij bijna 20 jaar zou blijven. Ook hier gingen journalistiek en horeca hand in hand. Voor de krant had hij een Stan Huygens-achtige rubriek en voor zijn favoriete medium radio een eigen programma. Daarnaast runde Alan veel horecabedrijven, totdat hij in 2016 bij een onbenullig ongeluk zijn enkel brak, wat zijn leven een compleet andere wending gaf. Na drie mislukte operaties om de enkel goed te zetten, besloot hij terug te keren naar Nederland. Het ontbreken van een goede zorgverzekering en het razendsnel verdampen van zijn bescheiden spaargeld zorgden dat hij hier berooid aankwam. Lange tijd was hij hierdoor aangewezen op de noodopvang van de Kessler Stichting aan De La Reyweg en de Zamenhofstraat.
Haagse Soepbus
De Haagse Soepbus, toen nog onderdeel van de Kessler Stichting, had meteen zijn interesse. “De bezoekers en vrijwilligers hebben allemaal hun eigen, bijzondere verhaal.” Als cliënt van de Kessler mocht hij hier niet als vrijwilliger werken. Toen hij zijn leven weer op de rails had en was gerevalideerd van een voetamputatie (zijn enkel was niet meer te redden geweest), was de weg wel vrij. “Met vrijwilligerswerk kom je steeds andere mensen tegen. De mensen met wie je samenwerkt zitten niet in je eigen bubbel en doen dingen op hun eigen manier. Je krijgt hierdoor nieuwe inzichten en leert andere dingen. Andersom is dat ook het geval. Met mijn 30 jaar horecaervaring kan ik mensen praktische, logische dingen bijbrengen.” Volgens Alan is dat het mooie van vrijwilligerswerk. Het verbreedt je horizon en vergroot je netwerk, maar in de eerste plaats help je andere mensen. “Vrijwilligerswerk loopt als een rode draad door mijn leven,” zegt Alan. “Als je anderen kunt helpen, waarom zou je het dan niet doen? Als je alles alleen voor het geld doet, wordt je wereld klein en bekrompen.”
